Hatay’ın Defne ilçesinde yaşanan yürek burkan olay, teknoloji bağımlılığının geldiği noktayı bir kez daha gözler önüne serdi. Kahramanmaraş merkezli depremlerde evini ve yakınlarını kaybeden 50 yaşındaki Semra Özbay ile 23 yaşındaki oğlu Barış Özbay’ın hikayesi, sosyal medyada ve kamuoyunda büyük yankı uyandırdı.
Depremin ardından büyük bir travma yaşayan Barış Özbay, üç yıla yakın süredir evden çıkmıyor, kişisel bakımını yapmıyor ve tüm gününü bilgisayar ile telefon başında geçiriyor. Anne Semra Özbay ise oğlunun her geçen gün sanal dünyaya daha fazla kapılmasından dolayı çaresizlik içinde yetkililerden yardım istiyor.
Depremden Sonra Hayat Durdu
Kahramanmaraş merkezli felaketin ardından yaşamları altüst olan Özbay ailesi, hem evlerini hem de sevdiklerini kaybetti. Depremden kısa bir süre sonra üniversitedeki eğitimini yarıda bırakan Barış Özbay, dış dünyadan tamamen koptu.
Annesi Semra Özbay, oğlunun içine kapanma sürecini şu sözlerle anlattı:
“Depremden önce oğlum çok neşeliydi, okulda birincilikleri vardı, arkadaşlarıyla vakit geçirirdi. Ama depremden sonra değişti. Her şeyi bıraktı. Artık banyo yapmıyor, tırnaklarını kesmiyor, benimle konuşmuyor. Günlerce aynı yerde oturup sadece telefonuna bakıyor.”
“Elimde Olsa Tuvalete Bile Gitmem”
Barış Özbay, annesinin tüm ısrarlarına rağmen dışarı çıkmayı ve tedavi olmayı reddediyor.
Kendi dünyasına kapanan genç, durumunu şu sözlerle anlatıyor:
“Günümün tamamını telefonla ve bilgisayarla geçiriyorum. Mecbur kalmadıkça bir şey yapmıyorum. Sadece yaşamak için yemek yiyorum ve tuvalete gidiyorum. Elimde olsa onları da yapmazdım. Hayalim yok, bir şey olmasını istemiyorum. Hayat bana göre güzel değil. Dışarı çıkmak, insan görmek istemiyorum.”
Anne Özbay: “Her Gün Biraz Daha Gözümün Önünde Eriyip Gidiyor”
Anne Semra Özbay, oğlunun yaşadığı durumun kendisini her geçen gün biraz daha yıprattığını dile getiriyor.
“Oğlumun her geçen gün daha kötü hale geldiğini görmek beni kahrediyor. Artık banyo yapmıyor, benimle konuşmuyor, ölmek istediğini söylüyor. ‘Ya sen ölürsün ya da ben ölürüm’ diyor. Onu bu hale getiren neyse, keşke elimden alabilsem. Ama ne söylesem fayda etmiyor. Sadece telefonuna bakıyor. Eskiden güler yüzlüydü, şimdi bir yabancı gibi…”
Özbay, oğlunun eski haline dönmesi için elinden gelen her şeyi yaptığını ama artık tek başına mücadele edemediğini ifade ediyor:
“Eşim vefat etti, başka çocuğum yok. Oğlum tek dayanağım ama artık baş edemiyorum. Devletten, psikologlardan, doktorlardan yardım istiyorum. Oğlumu hastaneye götürmek, tedavi ettirmek istiyorum. Bu şekilde yaşamak hem onun hem benim için çok zor.”
“Bir Zamanlar Hayata Tutunan Genç, Şimdi Sanal Dünyanın Tutsağı”
Barış Özbay’ın hikayesi, sadece bir annenin yardım çığlığı değil, aynı zamanda dijital bağımlılığın ulaştığı tehlikeli boyutun da bir yansıması.
Uzmanlara göre, deprem gibi travmatik olayların ardından yaşanan depresyon ve sosyal izolasyon, özellikle gençlerde teknolojiye kaçış şeklinde kendini gösterebiliyor.
Defne’deki bu dramatik olay, hem psikolojik destek eksikliğini hem de ailelerin çaresizliğini bir kez daha gündeme getirdi.
Anne Özbay’ın Son Sözleri
“Oğlumun eski halini çok özlüyorum. Fotoğraflarına bakarak avunuyorum. Her gün bir mucize bekliyorum. Ne olur biri elimi tutsun, oğlumu kurtarmama yardım etsin.”
